W związku z dynamicznym rozwojem instalacji wiatrowych w naszym kraju i wzrostem zainteresowania tego typu rozwiązaniami ze strony potencjalnych inwestorów chcemy przedstawić strukturę finansową inwestycji w elektrownię wiatrową. Nakłady inwestycyjne na farmę wiatrową obejmują szereg wydatków. Struktura kosztów inwestycyjnych dla elektrowni wiatrowej obejmuje: koszty przygotowania inwestycji (w tym sprzęt i nakłady budowlane), koszty przyłączenia do sieci energetycznej oraz czasem koszt pozyskania gruntu. Analiza finansowa powinna obejmować również koszty związane z eksploatacją.

W tej części tekstu skupimy się na głównym kryterium opłacalności inwestycji, jakim jest oczywiście czas zwrotu nakładów inwestycyjnych(TZ). Zarówno w przypadku instalacji turbiny wiatrowej, jak i każdego innego OZE, koniecznym warunkiem, który decyduje o opłacalności podejmowanych działań jest to, aby czas zwrotu nakładów na inwestycję był krótszy niż czas eksploatacji urządzeń, w które kapitał zostaje zainwestowany. W celu wyliczenia czasu zwrotu inwestycji należy skorzystać z następującej zależności:

TZ=NI/n*Σⁿ_i=1(Ai+Zi)

gdzie:

TZ – czas zwrotu nakładów inwestycyjnych,

NI – nakłady inwestycyjne,

n – liczba lat eksploatacji instalacji,

Ai – wartość amortyzacji rocznej (w ciągu i-tego roku),

Zi – zysk (w i-tym roku).

Czynnik A_i, czyli amortyzacja roczna, brany jest pod uwagę jedynie podczas rozliczeń finansowych dla firm, które inwestują w elektrownie wiatrowe. Dla inwestorów prywatnych powyższa zależność przyjmuje postać:

Mimo prostej, nieskomplikowanej formy zapisu wzoru wymaga on poważnej analizy. Poszczególne elementy po prawej stronie równania kryją bowiem niespodzianki, szczególnie nakłady inwestycyjne.

Rozumie się przez nie wszystkie poniesione koszty w trakcie przygotowania, projektowania, zakupu i budowy instalacji aż do momentu jej uruchomienia. Szczegółowo podchodząc można zapisać je w postaci równania:

NI = KZ + KP + KA + KB + KWF + KWP + KU + KT,

gdzie:

KZ – koszt zakupu elektrowni wiatrowej – składają się na nie wszelkie koszty związane z zakupem części instalacji, opłaceniem ewentualnych podatków, ceł itd., koszty transportu od dostawcy na miejsce inwestycji, które są często wliczone w cenę samych elementów siłowni. Ten składnik stanowi największy udział w strukturze kosztów inwestycyjnych. Ceny turbin są bardzo zróżnicowane i w dużej mierze zależą od instalowanej mocy, producenta, profilu turbiny, decyzji w przedmiocie nabycia turbin nowych lub używanych. Czynnik ten wynosi nawet do 85 proc. wartości nakładów inwestycyjnych;

KP – koszt wszelkich projektów technicznych – w zależności od planowanego sposobu montażu turbiny (własny fundament, dach lub elewacja budynku, maszty z odciągami) ceny projektów różnią się między sobą. Koszty te stanowią około 3 do 5 proc. całkowitych nakładów i ponoszone są na wstępnym etapie przedsięwzięcia;

KA – koszty administracyjne i prawne – są to najczęściej niskie opłaty związane ze składaniem wniosków o pozwolenie na otwarcie budowy, opłaty za dostęp do map geodezyjnych i inne czynności administracyjno-prawne związane z przygotowaniem do inwestycji;

KB – koszt badań lokalnych warunków wiatrowych – w przypadku małych siłowni wiatrowych przydatność ogólnych map wiatrowych jest bardzo ograniczona, w związku z czym konieczne jest przeprowadzenie analizy lokalnych warunków wiatrowych w celu dokładnego określenia optymalnego umiejscowienia siłowni wiatrowej. Zależny jest on od długości analizowanego okresu oraz od przyjętych metod badawczych. Pominięcie tego kroku w procesie inwestycyjnym może skutkować nieopłacalnością już sfinalizowanej elektrowni;

KWF – koszt wykonania fundamentu elektrowni wiatrowej – jedynie w przypadku konstrukcji wymagającej fundamentowania;

KWP – koszt wykonania przyłącza – koszt realizacji części układu, która będzie odbierać energię produkowaną przez siłownię. Koszty przyłączenia do sieci energetycznej zależą głównie od nakładów inwestycyjnych na budowę sieci oraz wnioskowanej mocy przyłączeniowej. Dokładna wartość opłaty znana jest w momencie wydania technicznych warunków przyłączenia do sieci i ustalana w oparciu o Rozporządzenie. Ponadto koszty wykonania przyłącza obejmą wszelkie urządzenia zapewniające zgodność produkowanego prądu elektrycznego z wymogami URE. Dodatkowym kosztem będzie tu opłata przyłączeniowa, której wysokość reguluje prawo energetyczne. W wypadku pracy na wydzielonym obwodzie elektrycznym, koszt wykonania przyłączy będzie znacznie niższy, ale umożliwi tylko i wyłącznie produkcję energii elektrycznej na własne potrzeby;

KU – koszt ubezpieczenia w trakcie budowy;

KT – koszt zakupu terenu pod inwestycję – koszt zakupu terenu będzie występował tylko wtedy, gdy inwestycja będzie tego wymagała. W przypadku małych przydomowych siłowni wiatrowych, najczęściej będzie on zerowy, ponieważ siłownie są umiejscawiane na terenie już należącym do inwestora.

Omówiliśmy zatem pierwszy czynnik niezbędny podczas wyliczania czasu zwrotu inwestycji w elektrownię wiatrową jakim są nakłady inwestycyjne. Jak widać są to koszty nie tylko materialne, należy bowiem poświęcić mnóstwo czasu i cierpliwości, by przebrnąć przez sam etap wstępny, który obejmuje uzyskanie i zatwierdzenie dokumentów oraz projektów. W kolejnej części artykułu napiszemy o kosztach wynikających z użytkowania instalacji, które z kolei decydują o późniejszych zyskach.

Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.