Dziura ozonowa to problem znany od kilku dziesięcioleci. Stratosferyczny ozon ma za zadanie chronić organizmy żywe przed nadmiarem szkodliwego promieniowania ultrafioletowego, grożącego oparzeniami bądź też nawet zmianami nowotworowymi. Z tego właśnie powodu tak ważne jest, by tworzona przez ozon powłoka była możliwie jak najbardziej nieprzepuszczalna. Ostatnie doniesienia NASA w tym zakresie na szczęście napawają optymizmem: rozmiar dziury ozonowej jest bowiem najmniejszy od 1988 roku.

11 września br. był dniem, kiedy dziura ozonowa osiągnęła swoje największe rozmiary w tym roku kalendarzowym. Mimo tego niechlubnego rekordu, wymiary dziury ozonowej są najmniejsze od 29 lat. To pozytywna wiadomość, która jest efektem wielu działań podjętych na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat.

Rozmiar dziury ozonowej z dnia 11 września br. jest porównywalny z 2,5-krotnością obszaru terytorialnego Stanów Zjednoczonych. Jak jednak twierdzą naukowcy, istnieje możliwość, że do 2070 roku uda się powrócić do rozmiarów dziury ozonowej z 1980 roku, czyli momentu, kiedy nie była ona zbyt duża.

Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.