W Mongolii wystartował technologiczny projekt „Strategia unifikacji systemów energetycznych w Azji Północno-Wschodniej”. Jest to inicjatywa mongolskiego Ministerstwa Energetyki pod przewodnictwem ministra Tserenpila Davasurena. Finansowego wsparcia udzielił już Azjatycki Bank Rozwoju. 

Z kolei od strony technologicznej w przedsięwzięcie zaangażowała się francuska państwowa spółka Electricite de France. Francuzi zadeklarowali, że w ciągu 25 miesięcy przeprowadzą niezbędne badania i ekspertyzy oraz opracują dla rządu w Ułan Bator strategię realizacji celów projektu. Głównym z nich ma być wprowadzenie ujednoliconego systemu energetycznego, dzięki któremu opłacalne stałoby się włączenie lokalnych elektrowni OZE do regionalnych systemów energetycznych, by wykorzystywać ich nadwyżki produkcyjne. Informację przekazała mongolska agencja informacyjna MONTSAME.

OZE w Mongolii

Ze względu na specyficzne uwarunkowania Mongolii, jej duży obszar oraz bardzo słabo rozwiniętą infrastrukturę energetyczną, dodatkowo rozbitą pomiędzy regionami, autonomiczne obiekty generacji oparte o OZE od dłuższego czasu cieszyły się w tym kraju dużą popularnością i uzupełniały „tradycyjne” siłownie oparte na węglu.

Obecnie OZE zaspokaja ok. 5% całkowitego zapotrzebowania Mongolii na energię elektryczną. Głównym odbiorcą całego krajowego prądu jest tzw. „centralny węzeł energetyczny” obejmujący Ułan Bator i okolice, a który praktycznie w ogóle nie posiada OZE. Z kolei na prowincji kraju znajdują się rejony, które źródła alternatywne mogłyby całkowicie zaspokoić ich potrzeby energii.

Mowa tutaj o strategicznych obszarach, m.in. położonych w odciętych rejonach kraju placówkach publicznej służby zdrowia – szpitalach, klinikach i przychodniach. Co więcej, brakuje dużych elektrowni o znaczeniu ponadlokalnym – w zachodniej części kraju jedynymi takimi obiektami są jedna elektrownia słoneczna i dwie niewielkie hydroelektrownie.

Obecnie Ministerstwo Energetyki dostrzega istotny potencjał, jaki tkwi w tych dotychczas nieskoordynowanych inwestycjach. Przeważnie farma fotowoltaiczna bądź wiatrowa generuje więcej energii niż jest potrzebne lokalnej społeczności. Niestety, tej nadwyżki nie da się wykorzystać.

Projekt “Strategia unifikacji systemów energetycznych w Azji Północno-Wschodniej” ma przynieść rozwiązanie tych problemów. Spowoduje to istotną poprawę bezpieczeństwa energetycznego i Mongolii i przyczyni się do lepszego wykorzystania potencjału kraju w sferze OZE.

Ułatwi to też realizację jej zobowiązań wynikających z Porozumień Paryskich. Deklaracja władz w Ułan Bator z 2015 r. Mówi o 20% z OZE do 2020 r. oraz 30% do roku 2030. Spełnienie tych warunków ma się opierać na równoległej realizacji dwóch głównych projektów strategicznych – tzw. „GobiTEK” która zakłada rozwój fotowoltaiki na terenie pustyni Gobi (szacowany potencjał tego rozwiązania to nawet 100 GWh, czyli ponad stukrotność aktualnej produkcji energii elektrycznej w Mongolii), oraz budowa potężnej kaskady hydroelektrowni na rzece Selendze

Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.