Badania naukowe potwierdzają korzystny wpływ stosowania naturalnych i zdrowych materiałów budowlanych do budowy domów mieszkalnych. Do tego typu materiałów możemy zaliczyć konopie, oczywiście te przemysłowe, których używa się do wytwarzania lekkiego betonu w technologii Hempcrete.

Konopie siewne (Cannabis sativa) to znakomity naturalny, a zarazem tani surowiec znany już w starożytności. Od zarania dziejów miały one bardzo szerokie zastosowania. Przykładowo w Chinach ich włókno wykorzystywano do wyrobu odzieży, sznurów i lin, natomiast nasiona stanowiły lekarstwo i pożywienie. W XIX-wiecznej Europie konopie były uprawiane na dużą skalę w celu pozyskania m.in.: oleju oświetleniowego, papieru, tkanin, artykułów spożywczych, kadzideł oraz lekarstw. Obecnie wykorzystywane są w przemyśle włókienniczym, olejarskim, żywnościowym i farmaceutycznym. Dodatkowo stosuje się je w produkcji środków ochrony roślin, plomb dentystycznych, a nawet energii  elektrycznej. Od paru lat modne stało się również wykorzystanie konopi jako ekologicznego materiału budowlanego, szczególnie w formie bloczków Hempcrete.

Technologia ta w Ameryce stała się hitem, natomiast Europa od niedługiego czasu zaczęła zauważać Hempcrete. Jest to lekki beton wykonany z konopi oraz mieszanki wapiennej. Charakteryzuje się znacznie większą wytrzymałością na rozciąganie niż tradycyjny beton.  Nie nadaje się jednak do budowy ścian nośnych bez szkieletu z uwagi na niższą wytrzymałość na nacisk (0,4 do 0,7 MPa). Jest bardzo łatwy w stosowaniu – możliwa jest metoda natryskowa z użyciem agregatów do tynkowania, ewentualnie prefabrykowane bloczki. Ponadto cechuje się on wysokimi parametrami izolacyjnymi, zarówno pod względem dźwięku, jak i ciepła. Posiada również właściwości „oddychające” oraz większą od tradycyjnego betonu odporność na grzyby i gnicie.

Paździerze, czyli sprasowane łyko, po sklejeniu żywicą fenolową służą do wyrobu płyt izolacyjnych, które charakteryzują się odpornością na ogień. Jest to tzw. wełna termoizolacyjna, która przewyższa wełny mineralne pod względem izolacyjnym. Włókna są usuwane w procesie produkcji kruszywa, przez co stają się produktem ubocznym. Można je odsprzedać producentom lin i dzianin lub przetwarzać na materiały izolacyjne do stosowania w obecnie istniejących budynkach wymagających ocieplenia. Kolejnym produktem ubocznym jest biomasa w postaci kwiatów oraz liści. Są to materiały pożądane przez firmy farmaceutyczne, kosmetyczne oraz te zajmujące się produkcją bio-paliw na cele energetyczne. Oprócz technologii Hempcrete konopie mogą być zastosowane jako wypełniacz przy produkcji płyt pilśniowych, dachówek, płyt ściennych, izolacji oraz cegieł. Włókna mogą także być stosowane w konstrukcji ścian ze sprasowanych beli.

Obecnie przemysł budowlany odpowiada za 30 proc. emisji dwutlenku do atmosfery. Technologia  Hempcrete to nie tylko produkcja materiałów budowlanych, których wytwarzanie obniża emisję dwutlenku węgla w stosunku do materiałów tradycyjnych, ale przede wszystkim  samo ich stosowanie przyczynia się do redukcji ilości tej emisji ogólnie. Konopny dom przyczynia się do zmniejszenia zawartość dwutlenku węgla w atmosferze w związku z wchłanianiem tego gazu przez rośliny podczas ich wegetacji. Ponadto zmniejsza emisję CO2 dzięki niewielkiemu zapotrzebowaniu na ogrzewanie w okresie eksploatacji. Konopie to roślina o dużym przyroście rocznym, w ciągu tego czasu wiąże w sobie około 4 ton dwutlenku węgla na 1 hektar obsianego pola. Mieszanka wapienna natomiast, w procesie twardnienia zawiązuje w zachodzących wówczas reakcjach około 1 kg dwutlenku węgla na każde 4 kg użytego wapna.

Istotne jest również to, że materiał taki jest w pełni biodegradowalny. Jeśli nastąpiłaby potrzeba wyburzenia budynku, powstały pokruszony beton można wykorzystać do nawożenia i odkwaszania pól uprawnych. Czas pełnej biodegradacji wynosi 5 lat.

Pierwszy w Polsce ekologiczny budynek z konopi wybudowany był w ramach eksperymentu przeprowadzonego na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu. Wióry konopne użyte do budowy domu pochodziły z upraw konopi przemysłowych wyhodowanych legalnie w Polsce. Z racji wszystkich właściwości materiału budulcowego, w tym odporności na wilgoć i ogień, bez problemu przeszedł on pomyślnie wszelkie testy. Inicjatorem projektu był Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich (IWNiRZ) w Poznaniu. Dało to początek zainteresowaniu tematem zarówno firm jak i indywidualnych obywateli.