Masdar jest najbardziej prestiżowym i nowoczesnym miastem świata. Znajduje się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Od 2006 roku jest w budowie, a to co je wyróżnia to zakładana całkowita samowystarczalność energetyczna. Zapotrzebowanie na energię ma być w 100 proc. pokrywane dzięki energii z odnawialnych źródeł. Początkowo zakładano, że realizacja projektu ma pochłonąć aż 22 mld dolarów. Przewidywane zakończenie budowy miasta ma nastąpić do 2020 roku.

Nazwa miasta w języku arabskim oznacza źródło. Masdar to projekt zapoczątkowujący nowy rozdział dla kraju silnie utożsamianego z wydobyciem ropy naftowej. To pierwsze na świecie eksperymentalne miasto znajduje się obecnie w trzeciej fazie swego rozwoju i przypomina oazę – celem jest stworzenie dla przyszłych ( i obecnych) mieszkańców idealnych warunków do życia. Jest to niezwykle ważne ze względu na panujące tam warunki atmosferyczne.  Przez większość roku temperatury przekraczają 50 stopni Celsjusza. Wynikiem tego są wyjałowione gleby oraz utrudniony dostęp do wody pitnej.  Wydawałoby się, że to świetna alternatywa dla mieszkańców tego kraju, ale okazuje się, że póki co niewielu chętnych przybywa do miasta. W 2014 roku w Masdar mieszkało 5 000 ludzi, po sfinalizowaniu projektu ma być nawet dziesięć razy więcej mieszkańców. Dodatkowo Masdar ma być miejscem pracy 40 tys. pracowników spoza miasta.

Przewidywane koszty rozpoczętego w 2006 roku projektu miały wynieść 22 mld dolarów, a jego zakończenie planowano na 2016 rok. Jednak zarówno data jak i koszt uległy zmianie. Na chwilę obecną zakończenie projektu ma nastąpić między 2015 a 2020 rokiem, natomiast szacowane koszty inwestycji wynoszą aktualnie 18,7 do 19,8 mld dolarów. Zjednoczone Emiraty Arabskie stworzyły otwarty fundusz obywatelski na ten cel, którego wartość wynosi 300 mld dolarów. Chętni przedsiębiorcy z całego świata mogą tu inwestować i robią to. Oczekują, że wartość inwestycji w związku ze sprzedażą udoskonalanych technologii energetycznych wzrośnie w przyszłości przynajmniej dwukrotnie.

Głównym źródłem energii ma być słońce, które dzięki wykorzystywaniu paneli fotowoltaicznych i kolektorów parabolicznych może dostarczać zarówno ciepło, jak i chłód. Krokiem milowym było uruchomienie w 2009 roku elektrowni fotowoltaicznej o mocy 10 MW, która zasila firmy oraz maszyny budujące miasto. Produkcja energii w ciągu roku wynosi 18 000 MWh. Cztery lata później powstała elektrownia Shams 1, która produkuje energię elektryczną z energii cieplnej promieniowania słonecznego. . Źródłem energii są również panele fotowoltaiczne zlokalizowane na budynkach. Dodatkowo wykorzystywana ma być również geotermia, powstające dwa odwierty (eksploatacyjny i zatłaczający) mają zasilić w wodę całe miasto. Temperatura wód geotermalnych wynosi od 80 do 105 °C

Celem projektu jest zamiana odpadów w energię i zredukowanie ich do zera. Odpady nieorganiczne z całego miasta będą podlegać recyklingowi, zaś organiczne mają być źródłem biogazu, który zostanie zużyty do produkcji energii. Urządzenia zasilane będą ogniwami paliwowymi, a napędem dla aut ma być wodór. Woda dla miasta będzie czerpana z Zatoki Perskiej, , a jej zużycie – po odsoleniu i uzdatnieniu – będzie regulowane automatycznie. Do spłukiwania toalet i nawadniania zieleni miejskiej wykorzystywana będzie woda szara.

W mieście, całkowitą wolną powierzchnię zajmują ciągi piesze, chodniki i place, transport kołowy z kolei odbywa się pod ziemią. Innowacyjną ideą jest system komunikacji miejskiej Personal Rapid Transport, czyli szybki transport osobisty. Są to elektryczne taksówki, które nie posiadają kierowcy. Wystarczy w taki pojazd wsiąść, podać adres i zostajemy dotransportowani w wymagane miejsce.

W Masdar budynki posiadają naturalną wentylację i chłodzenie oraz oświetlenie dzienne. Aby maksymalnie zredukować zużycie energii miasto zbudowano na północny-wschód, aby promienie słoneczne nie docierały do powierzchni okien i budynków. Zastosowano ponadto system daylighting, pomieszczenia, w których nie jest wystarczające naturalne oświetlenie przez okna są dodatkowo doświetlane. Zastosowano systemy pasywne oraz aktywne – wykorzystujące urządzenia mechaniczne z lustrami, które podążają za Słońcem. Oba systemy mierzą natężenie światła w pomieszczeniach i sterują przepustnicami/lustrami umieszczonymi na wlocie światła słonecznego. Charakterystycznym elementem miasta jest zestaw 11 stożków. Umożliwią one naturalną wentylację i chłodzenie, kierując ciepłe powietrze ponad poziom dachu, skąd będzie ono usuwane pod wpływem wiatru.

Miasto Masdar to inicjatywa emira Abu Zabi. Główny inwestor to Mubadala Development Company, natomiast projektami zajmuje się pracownia architektoniczna Normana Fostera. Projekt i makieta miasta zostały po raz pierwszy ujawnione dziennikarzom i opinii publicznej 21 stycznia 2008 na Światowym Szczycie Energii Przyszłości w Abu Zabi. Realizacja inteligentnego miasta Masdar jest wspaniałą alternatywą w państwie, gdzie nikt nie chodzi pieszo, a klimatyzatory nastawione są na największe obroty. ZEA to przed wszystkim betonowe autostrady i samochody na ropę. Największe metropolie, takie jak Dubaj czy Szardża są niezwykle kosztowne i mało ekologiczne architektonicznie, przez co pochłaniają ogromne ilości energii oraz są źródłami emisji dwutlenku węgla.