Lodowce topnieją w zastraszającym tempie, stwarzając poważne zagrożenia podtopień. Nepalczycy mają rozwiązanie tego problemu. Ruszył pierwszy projekt w kraju, który topniejący lód zamienia w źródło energii. 

Zmiany klimatu zmieniają krajobraz Himalajów

Ocieplenie klimatu sprawia, że lodowce topnieją, tworząc coraz więcej i coraz większe jeziora. W przypadku niektórych woda znajduje ujścia i zbiornik opróżnia się samodzielnie. Niestety, w obszarze wschodnich Himalajów tworzy się coraz więcej jezior polodowcowych, takich jak to na wysokości 4100 m n. p. m. przy mieście Kyanjin. 

To tylko jeden z setek takich przypadków. Do 1960 roku lodowiec Imja w pobliżu najwyższego szczytu świata – Mt. Everestu miał tylko kilka basenów z roztopami. Od tego czasu lód został zastąpiony przez jezioro o długości prawie 2 km, szerokości 600 m i głębokości do 150 m. Jeżeli uda się zatrzymać zmiany klimatu na poziomie 1,5 ℃, prawdopodobnie ⅓ himalajskich lodowców stopi się jeszcze w tym stuleciu – a to najlepszy ze scenariuszy. 

Nepal pod wodą?

Topnienia lodowców stwarzają wyjątkowe zagrożenie dla ludności. Im więcej lodu topnieje, tym bardziej jeziora polodowcowe rozszerzają się. To prowadzi do coraz większego niebezpieczeństwa ich pęknięcia z powodu ciśnienia wody lub trzęsień ziemi, które w Nepalu nie są rzadkością. 

W ciągu ostatnich 40 lat Nepal nawiedzają powodzie powstałe w wyniku topnienia lodowców, a wraz z powstawaniem coraz większych jezior, ryzyko podtopienia wzrasta.

Energia wodna w Azji 

Pomysł wykorzystania mocy topniejącej wody do produkcji energii nie jest niczym nowym. W Indiach aż 50% energii wodnej jest wytwarzane przez spływ z lodowców himalajskich. Podobnym szlakiem podążają również Chiny czy Pakistan. Teraz dołącza do nich Nepal. 

Energia wodna – jak to działa?

Elektrownia wodna na lodowcu Langtang Lirung to unikalny projekt, który nie tylko pozwoli na obniżenie poziomu wód jezior polodowcowych, ale również daje dostęp do niskoemisyjnego, odnawialnego źródła energii. Woda pobierana z jeziora do elektrowni generuje energię elektryczną, która zasila przez 24 godziny aż 120 okolicznych domów i schronisk turystycznych. 

Jedynym minusem tego typu rozwiązań jest fakt, że większość jezior polodowcowych znajduje się na bardzo dużych wysokościach, gdzie mieszka niewiele ludzi, a dostęp do źródła energii wymaga transportu sprzętu helikopterem. Jeśli jednak uwzględni się redukcję ryzyka związanego z powodziami wywołanymi topnieniem lodowców, potencjał takich projektów jest ogromny. 

Źródła: Nepali Times, North Cascade Glacier Climate Project Fot.: Nepali Times

Artykuł stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują swiatoze.pl. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.